“Zelfvoorzienend is misschien voor ons niet het goede woord, samenvoorzienend past ons beter.“

Roemenië, een land rijk aan cultuur en natuur. Consuminderen is een minder bekend onderwerp, want eenvoud, ambacht en hergebruik is hier nog steeds heel normaal. Niets mis met gebruikte kleding of minder mooie wortels. Het doet wat het moet doen en smaakt nog steeds even goed.

Over Wilma en haar gezin

Welkom in… Palatca (Roemenië). Hoewel ik je graag een kopje koffie of thee aan zou willen bieden, gaat dat online natuurlijk wat lastig. Dus… ga er lekker voor zitten, pak er gerust wat te drinken bij en ondertussen stel ik me graag even voor.

Mijn naam is Wilma Rigo (33 jaar) en sinds maart 2022 ben ik samen met mijn gezin (Adorján (31), Nóra (5) en Tóbiás (3) woonachtig in Roemenië. Adorján en ik leerde elkaar in 2009 kennen via een uitwisselingsproject van de Protestante Kerk, hij is geboren in Roemenië en ik in Nederland.

Zonder twijfel, het wordt Roemenië

Via de jongerenuitwisseling leerden we elkaar kennen, bleven contact houden en in 2012 ging onze verkering aan. Meteen al was ik onder de indruk van het mooie Roemenië. Hoewel veel mensen vooral de schaduwkanten van dit land kent, zag ik vooral veel moois. Roemenië is een land wat rijk is aan cultuur en natuur, daar kan ik ontzettend van genieten!

Na 1 jaar in Roemenië gewoond te hebben, besloten we eerst naar NL te gaan om geld te sparen. Dit was in 2014. Toen wisten we het al: in Roemenië willen we ons settelen! Dat duurde even.. Of dit aan ons eisenlijstje lag? Vast! Na ruim 8 jaar vonden we onze plek in het dorpje Palatca.

Alhoewel we hier nu ruim een jaar wonen, zijn we nog aan het zoeken. Een soort van middenweg lijkt voor ons ideaal: zelfvoorzienend is misschien niet het goede woord… samenvoorzienend past ons denk ik beter. Zonder samenwerking en hulp van de omgeving, zou het immers niet lukken te doen wat we doen.

Zelfvoorzienend samenleven

Samenleven en tegelijkertijd zelfvoorzienend zijn. We mogen weer zelfredzaam worden in verbinding met de ander, gedragen door de lokale maatschappij. Zorgdragend voor onze basisbehoeften op het gebied van voedsel, energie, wonen en meer.

Er is niets mis met gebruikt of minder mooi

Al in Nederland wonend, liepen we regelmatig tegen issues aan. “Het perfecte plaatje” past ons gewoon niet. Hiermee doelen we op altijd nette, nieuwe kleding, de supermarkten die vol liggen met “one size wortelen”, aardappels welke al geschild te verkoop liggen. Het klopt gewoon niet in onze ogen.

Onbespoten eten uit eigen tuin/kelder.. dat is wat ons ligt en wat is er mis met een nette broek uit de kringloop? Daarnaast vinden we het erg fijn zelf onze dagen in te delen. De veelzijdigheid van het leven, het meeleven met de seizoenen: het is echt niet makkelijker; maar wel zoveel leuker dan het gestructureerde leven dat we in Nederland hadden! 

Onze doelen zijn constant in ontwikkeling

Onze doelstelling is om over een aantal jaar onszelf te voorzien van groente en fruit. Voedsel dat overblijft, willen we op twee manieren aanbieden: als wekelijks groentepakket (dan oogsten wij het voor de klant) of door de klant bij huis welkom te heten en hen met een mand de tuin in te sturen.

Alhoewel we eerder van plan waren eerder doelen te bereiken, heeft dat vooral met onze persoonlijke ontwikkeling te maken. Beiden zijn we gemotiveerd, enthousiast en gedreven. Alhoewel dit mooie eigenschappen zijn, zorgt dit er soms ook voor dat we wat te veel hooi op de vork nemen. Het mooie is wel dat wijzelf en onze doelen constant in ontwikkeling zijn. Wanneer de buurman hulp nodig heeft, staan we vanzelfsprekend klaar, wetende dat wij ook op zijn hulp kunnen rekenen.

“Niemand die ons kan vertellen dat het beter is voor de wereld om mestkorrels uit andere landen te importeren, omdat het een Bio-logo heeft.”

Het erf van morgen

Ons bedrijf heeft het naam van ons motto “Ograda Pentru Maine” betekent “Het erf van morgen”, waarin we met een knipoog vertellen dat het belangrijk is te zaaien voor de toekomst, en dat dit op een andere manier kan, dan veel mensen doen.

Ook in Roemenië worden er veel pesticiden gebruikt bij het verbouwen van voedsel, dat past in onze ogen niet op het erf van de toekomst. Door anders te bewegen in een dorpje dat al jaren op een bepaalde manier leeft, komen er gesprekken los. Er is geen sprake van afkeur, maar in oprechte interesse. We hebben zo al heel wat mensen leren kennen!

Bab – belastingadviesbuitenland.nl
Voor uw Nederlandse belastingaangifte, ook vanuit Roemenië

Is bio wel zo bio?

Dat Bio “hip” is, maakt het voor ons misschien nog wel het moeilijkste. Wij gebruiken mest van het vee uit het dorp in onze groentetuin, dit heeft echter geen gecertificeerd “Bio logo”. Dan maar geen certificaat voor ons eten, bedachten we ons zo. Niemand die ons kan vertellen dat het beter is voor de wereld om mestkorrels uit andere landen te importeren, omdat dit wel de goede papieren bevat.

Een kijkje op ons erf

We wonen in Palatca aan de rand van het dorp en bezitten een kleine ha aan grond. De boomgaard van zo’n 200 fruitbomen, willen we in de toekomst graag transformeren tot voedselbos. In de folietunnel verbouwen we tomaten, aubergines, spinazie, sla en radijsjes. Ook buiten hebben we diverse groentebedden waar we o.a. komkommers, kolen en bieten verbouwen.

Sinds een paar weken hebben we twee Indische loopeenden; Bobo & Karla helpen ons de slakken in de tuin iets te minderen. Daarnaast is onze keuken momenteel een kraamkamer: daar verblijven onze kuikentjes tot ze groot genoeg zijn naar buiten te gaan. Bobbie onze boeren fox waakt op ons terrein en Molly de kat eet zo af en toe een muis op. Binnenkort hopen we parelhoenders in het bezit te hebben, omdat we helaas best wat teken op ons erf hebben.

Traditionele ambacht als inkomsten

Om rond te kunnen komen, helpen wij mee in het familiebedrijf van de ouders van Adorján. We zijn inmiddels de 5^e generatie die helpt bij het bakken, decoreren en verkopen van peperkoeken (Turta Dulce). Dit was niet helemaal wat we voor ogen hadden voordat we emigreerden, maar om financieel ons hoofd boven water te houden, is dit wel noodzakelijk. De ambacht in dit vak staat ons aan, bovendien kan ik er mijn creativiteit deels in kwijt.

Consuminderen is een van onze vele doelen

Leuk weetje: vrijwel al onze spullen komen uit de kringloop of hebben we overgekocht van andere mensen. Onze tweewielige trekker, de basis van onze tunnel, het hout van het kippenhok, het huidige kuikenverblijf: allen hadden eerst een andere functie of zijn in elk geval overgenomen.

Nieuwsgierig naar onze avonturen? Op onze website schrijf ik regelmatig een blogverhaal. Misschien tot daar! www.familierigo.weebly.com

Tekst en afbeelding: Wilma Rigo
Inleiding en opmaak: Back to basic Sweden